مشک آن است که خود ببوید،نه آنکه عطار بگوید.
.
دوستی را که به عمری فرا چنگ آرند،نشاید که به یک دم بیازارند.
.
شیطان با مخلصان برنمی آید و سلطان با مفلسان.
.
هرکه در زندگی نانش نخورند،چون بمیرد نامش نبرند.
.
هرکه با بدان نشیند نیکی نبیند.
.
رای بی قوت،مکر و فسون است و قوت بی رای،جهل و جنون.
.
قدر عافیت کسی داند که به مصیبتی گرفتار آید.
.
ملوک از بهر پاس رعیتند نه رعیت از بهر طاعت ملوک.
.
مال از بهر آسایش عمر است نه عمر از بهر گرد کردن مال.
.
خشم بیش از حد گرفتن،وحشت آرد و لطف بی دقت،هیبت ببرد.
.
برادر که در بند خویش است،نه برادر و نه خویش است.
.
عالم ناپرهیزکار،کور مشعله دار است.
.
هنر،چشمه زاینده است و دولت پانیده